Verloren zoon van Lieneke Dijkzeul is de vierde thriller in de serie met in de hoofdrollen inspecteur Paul Vegter en zijn team rechercheurs en andermaal bewijst de auteur aan de hand van een knap uitgewerkte plot en een literair verantwoorde schrijfstijl dat de klad er nog lang niet in zit. Inspecteur Vegter wordt geconfronteerd met twee moorden, waarvan hij en zijn team zich afvragen of er enig verband is en of er een verklaring bestaat voor de bijzonder gewelddadige wijze waarop beide slachtoffers om het leven werden gebracht. Het eerste slachtoffer is een gepensioneerde militair, die er alles voor deed om fysiek in topconditie te blijven. Het tweede slachtoffer is een huisarts die zich meer bekommerde om zijn inkomen en zijn maatschappelijke status dan om het welzijn van zijn patiënten. Twee niet erg geliefde mensen in een kleine leefgemeenschap die naar alle waarschijnlijkheid uit wraak werden vermoord. En dan is er nog een derde verhaallijn van de mysterieuze jongeman, Ferry genaamd, die zich probeert los te maken uit het criminele milieu waarin hij verzeild raakte, maar vooreerst wil ook hij wraak nemen op zijn belagers.
In Verloren zoon liggen complexe relationele confrontaties en problemen aan de basis van frustraties die uitmonden in geweld. Precies deze gestaag toenemende onderhuidse spanning bij zowel protagonisten als antagonisten weet de auteur op bijzonder doeltreffende en precieze wijze te doseren. De geloofwaardige psychologische uitwerking van de personages en het sterke inlevingspatroon dat hierbij tot uiting komt, maakt dat de lezer geheel opgeslorpt wordt door de gebeurtenissen en het lot van de betrokkenen. Ook de verdere uitwerking van de hoofdpersonages wordt hierbij niet over het hoofd gezien. Zo wordt inspecteur Vegter, die het emotioneel moeilijk heeft na de dood van zijn vrouw, aangetrokken tot zijn jonge collega Renée, die op haar beurt worstelt met haar angst voor geweld, wat binnen de werksfeer voor complicaties zorgt. Menselijke relationele problemen en dilemma’s vormen in deze spannende, vlotte en literair verwoorde roman de bouwstenen voor een zeer realistische en daarom geloofwaardige constructie, waarbij zowel aan vorm als inhoud bijzonder veel aandacht en vakmanschap werd besteed. Een opmerkelijke prestatie. [Staf Schoeters] Verberg tekst

Inspecteur Vegter krijgt te maken met twee zeer gewelddadige moorden. Wraak lijkt het motief te zijn, maar er is geen verband tussen de slachtoffers en de manier waarop zij vermoord zijn. Als het clubhuis van een schietvereniging afbrandt, ontdekt Vegter een spoor. In deze zeer spannende thriller hebben zowel dader als politie hun eigen problemen. Terwijl Vegter zich over de zaken buigt, probeert hij zijn leven na de dood van zijn vrouw weer op de rails te krijgen. Ook andere politiemensen hebben hun problemen. Daardoor zijn de personages in deze thriller zeer herkenbaar en menselijk. Zelfs de dader wekt uiteindelijk sympathie op. Tijdens het verhaal wordt regelmatig teruggegrepen naar het verleden van Vegter, dit maakt het niet altijd even duidelijk voor lezers die de drie eerdere romans over Paul Vegter niet gelezen hebben. Een sterk plot en levensechte personages maken dit boek echter tot een uitstekende thriller. Kleine druk.